تلویزیون در هند صنعتی بزرگ است که دارای هزاران برنامه در بسیاری از زبان هاپخش می گردد. این صفحه کوچک نمایش، تعداد زیادی از افراد مشهور هندی را بدنیا معرفی کرده است و بیش از نیمی از خانه های هندی حداقل دارای یک تلویزیون هستند. از سال ۲۰۱۶، کشور دارای مجموعه ای بیش از ۸۵۷ کانال میباشد که برای دسترسی به ۱۸۴ کانال آن باید پول پرداخت شود.
تاریخچه
در ژانویه سال ۱۹۵۰،روزنامه ایندین اکسپرس گزارش داد که یک دستگاه تلویزیون، برای بازدید عموم، در نمایشگاهی در منطقه Teynampet مدرس (چنای امروزی) توسطB. Sivakumaran، دانشجوی مهندسی برق قرار داده شده است. تصویر یک نامه اسکن شده بر روی صفحه تلویزیون پخش شد. در گزارشی در رابطه با این اتفاق، گفته شد که "احتمالا این کل قابلیت تلویزیون نیست، اما قطعا مهمترین پیوند در سیستم و ایجاد شبکه است" و این اولین باری بود که تلویزیون در هند به نمایش گذاشته شد. در کلکته، تلویزیون برای اولین بار در خانه خانواده ی ثروتمند نئوژی (Neogi) مورد استفاده قرار گرفت.
تلویزیون در هند با پخش برنامه تلویزیونی در دهلی در ۱۵ سپتامبر ۱۹۵۹، با فرستنده کوچک و استودیو موقت آغاز شد. پخش روزانه برنامه ها در سرتاسر هند، در سال ۱۹۶۵ آغاز شد. سرویس های تلویزیونی بعدا در سال ۱۹۷۲ به بمبئی و آمریتاس گسترش یافت. تا سال ۱۹۷۵، تنها هفت شهر هند خدمات تلویزیونی داشتند. بکارگیری تلویزیون ماهواره ای ، گام مهمی بود که هند برای برای توسعه صنعت تلویزیون برداشت. این برنامه ها عمدتا بوسیله Doordarshan (DD) تهیه شده بودند که سپس بخشی از AIR شدند. پخش تلویزیونی دو بار در روز، صبح و شام اتفاق می افتاد. به غیر از اطلاعات مربوط به کشاورزی، بهداشت و خانواده، موضوعات مهم دیگری نیز در این برنامه ها مورد بررسی قرار می گرفتند. همچین، در آن برنامه های سرگرمی نظیر رقص، موسیقی، نمایشنامه، هنرهای محلی و روستایی گنجانده شده بود. خدمات تلویزیونی از سال ۱۹۷۶ از رادیو جدا شد. پخش تلویزیونی ملی در سال ۱۹۸۲ آغاز شد و در همین سال، تلویزیون رنگی به بازار هند معرفی شد.
اولین تلویزیون رنگی در هند
برنامه های تلویزیونی ملی هند در اوایل دهه ۱۹۸۰ آغاز شدند و در طول این مدت تنها یک کانال ملی دولتی Doordarshan، وجود داشت. رامایانا و مهاباراتا، هر دو بر اساس حماسه های هندی از همان نام، اولین سری سریال های تلویزیونی بودند و آنها رکورد جهانی تعداد بیننده بالای یک برنامه تلویزیونی را شکستند.
در اواخر دهه ۱۹۸۰ تعداد بیشتری از مردم شروع به خرید تلویزیون کردند، اگرچه تنها یک کانال داشت اما با برنامه های مختلف اشباع شده بود. از این رو دولت یک کانال دیگر را که بخشی از برنامه های ملی را تشکیل می داد و بخشی از برنامه های محلی را به آن اضافه کرد. این کانال به نام DD ۲ شناخته می شد، که بعدها با نام DD Metro نامگذاری شد. هر دو کانال از سطح زمین پخش می شدند. در سال ۱۹۹۷، پراسار براتی، بصورت یک نهاد مستقل قانونی تاسیس شد.Doordarshan همراه با AIR به شرکت های دولتی تحت نظر پراسار براتی تبدیل شدند. شرکت پراسار باراتی تاسیس شد تا به عنوان یک شرکت پخش کننده خدمات عمومی کشور فعالیت کند که از طریق این دو کانال تلویزیونی اهداف خود را برآورده سازد. این یک قدم به سمت خودمختاری بیشتر برای هر دو کانال ها بود. با این حال، پراسار باراتی موفق به محافظت از Doordarshan از کنترل دولت نیست. بعدها فرستنده های ماهواره های آمریکایی، PAS ۱ و PAS-۴ ، در انتقال و پخش DD کمک کردند. یک کانال بین المللی به نام DD International در سال ۱۹۹۵ آغاز شد و برنامه های تلویزیونی را از طریق PAS-۴ ، به مدت ۱۹ ساعت در روز، در کشورهای اروپایی، آسیایی و آفریقایی و از طریق PAS-۱ در آمریکای شمالی پخش می کرد.
لازم به ذکر است که پرابیر روی (Prabir Roy) فیلم ساز بنگالی، اولین کسی بود که پوشش رنگی برنامه های تلویزیونی، در هند را در فوریه تا مارس ۱۹۸۲ در جام مسابقات فوتبال نهرو، که در ادنگاردن کلکته برگزار می شد، با پنج دوربین زنده، ارائه داد ، پس از آن توسط این کانال تلویزیونی پخش برنامه های بازی های آسیایی که در دهلی نو در نوامبر همان سال برگزار شد را پوشش رنگی داد.
دولت مرکزی در سال ۱۹۹۱ تحت نظر نخست وزیر ناراسیمها رائو (Narasimha Rao) ، مجموعه ای از برنامه های اقتصادی و اجتماعی را راه اندازی کرد. تحت سیاست های جدید، دولت اجازه داد که شرکت های خصوصی و خارجی در فعالیت های محدود، در تلویزیون هند شرکت کنند. این روند به طور مداوم توسط تمام ادارات فدرال بعدی پیگیری شد. کانال های خارجی مانند CNN، STAR TV و کانال های داخلی خصوصی مانند Zee TV، ETV و Sun TV برنامه های ماهواره ای را آغاز کردند. با شروع ۴۱ مجموعه در سال ۱۹۶۲ و یک کانال، تا سال ۱۹۹۵، تلویزیون در هند بیش از ۷۰ میلیون خانه را در اختیار داشت که جمعیتی بیش از ۴۰۰ میلیون نفر، بیش از ۱۰۰ کانال را مشاهده می کردند.
در ادامه به بررسی برخی از شبکه های مهم و معروف خبری تلویزیونی، هندی زبان، می پردازیم.
· Aaj Tak
شبکه خبری هندی عاج تاک در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۹۹ آغاز به فعالیت کرده و از طریق تلویزیون و یا اینترنت، در هند و خارج از هند قابل دسترسی میباشد. تی وی تودی نت ورک (TV Today Network)، که بخشی از گروه لیوینگ مدیا پیکچر میباشد، صاحب امتیاز این شبکه هندی زبان می باشد.
با توجه به نظرسنجی سال ۲۰۰۶ که توسط بی بی سی و رویترز انجام شده است، در میان منابع آگاه و خبری هندی موجود، مردم بیشترین اعتماد را به صحت و سندیت اخبار توسط شبکه عاج تاک را دارند. با این وجود، در ماه نوامبر سال ۲۰۱۵، در یک ویدیوی پخش زنده، صحنه ای به نمایش گذاشته شد، که در آن یک خبرنگار عاج تاک برای متقاعد کردن یک بچه، برای ارائه یک بیانیه منفی در مخالفت با رهبرBJP، وجه نقدی را برای خرید مشروب، به او رشوه می دهد. کانال عاج تاک برای این اتفاق محکوم شد.
وبسایت این شبکه ی خبری : https://aajtak.intoday.in/ می باشد.
· Total TV
توتال تی وی (Total TV ) یک کانال تلویزیونی هندی ۲۴ ساعته متعلق به Total TELEFILMS Pvt است که در تاریخ ۱ اکتبر سال ۲۰۰۷ شروع به کار کرد. دفتر مرکزی و استودیوی آن در NOIDA واقع شده است.
News World India شبکه تلویزیونی رایگان ۲۴ ساعته پخش خبری ملی میباشد. این کانال متعلق به F۷ Broadcast Private Limited است و متمرکز بر اخبار جهان و داخلی هند و زندگی روزمره توده های مختلف مردمی می باشد.
کانال خبری هندی NDTV India، متعلق به شرکت تلویزیونی دهلی نو می باشد. در ماه ژوئن سال ۲۰۱۶، تصمیم گرفت دو کانال مجزا را به نام NDTV India و NDTV Spice در کشور انگلستان راه اندازی کند. این کانال تلویزیونی زاییده افکار پرانوی روی (Prannoy Roy) و همسرش (Radhika Roy) که مدیر عامل این کانال هستند، میباشد. در سال ۱۹۸۸، اخبار و رویدادهای جاری در جهان را برسی می کرد که بسیار محبوب واقع شد. این کانال تلویزیونی تصویر خود را به عنوان یک تولید کننده خبری معتبر در ذهن ها حک کرد. این شرکت به عنوان یکی از تهیه کنندگان محتوای خبری کانال ۲۴ ساعته ، برای نخستین بار در هند، به ستاره ی اخبار تبدیل شد. سپس در سال ۲۰۰۳، دو کانال خبری ۲۴ ساعتهNDTV ۲۴x۷ به زبان انگلیسی و NDTV India به زبان هندی را به آن اضافه کردند.
سال ۱۳۹۷
نظر شما